Biten Bir Aşkın Hüzünlü Sonu

Biten Bir Aşkın Hüzünlü Sonu Bazen bir şeyleri zorlamamak gerekirdi. Sevgi, iki tarafın da çabasıyla büyürdü. Ve eğer biri gitmek isterse, onu tutmak yerine özgür bırakmak en doğru karardı. Hüzünle gülümsedi ve ayağa kalktı. Hayat devam ediyordu.

Biten Bir Aşkın Hüzünlü Sonu

Bir zamanlar sevda dolu
Gözlerde parlayan bir umut
Yüreklerde yankılanan bir şarkı
Şimdi sessizliğe gömüldü.

O ilk bakış, o ilk tebessüm
Sanki bir baharın müjdesiydi
Kalplerimizde açan çiçekler
Zamanla soldu, döküldü birer birer.

Ne oldu o sıcak ellere
Ne oldu o içten sözlere
Sevgiyle dolan gözlere
Şimdi hüzünle bakan bu gözlere.

Günler geçti, mevsimler değişti
Her yeni gün bir yara açtı
Bir zamanlar cennet olan bu aşk
Şimdi bir enkazın altında kaldı.

Sözler yetmez anlatmaya
Hüzün çöker sessiz akşamlara
Bir zamanlar yan yana yürüyen biz
Şimdi iki yabancı olduk yollarda.

Hatırlar mısın o ilk yağmuru
Beraber ıslandığımız o masum anı
Şimdi yağmur yağıyor yine
Ama bu kez yalnızım sokaklarda.

Her vedanın bir sebebi var derler
Ama bazen sebep bile susturur insanı
Bir kelimeye sığmaz bu ayrılık
Sessizlik anlatır belki en çok acıyı.

Gözlerim ufka dalar her gece
Bir yıldız kayar, dileğim sensin yine
Ama bilirim, geri dönmeyecek o günler
Çünkü bitti artık bu hikaye.

Bir zamanlar sevda dolu yüreğim
Şimdi hüzünle dolup taşmakta
Ama bil ki, her hüzünlü sonun ardında
Bir umut saklıdır başka baharlara

Ve şimdi veda zamanı geldi
Birlikte yazdığımız bu hikaye bitti
Ama unutma her bitiş bir başlangıçtır
Ve her hüzün bir şairin ilhamıdır.

Biten Bir Aşkın Hüzünlü Sonu

Biten Bir Aşkın Hüzünlü Sonu